بررسی خطر پروازهای فضایی برای انسان ها با استفاده از سلول های بنیادی موش
نقشه: پژوهش جدیدی که در ˮایستگاه فضایی بین المللیˮ روی سلول های بنیادی جنینی موش انجام شده است، خطر پروازهای فضایی برای انسان ها را بررسی می کند.
به گزارش نقشه به نقل از ایسنا و به نقل از وبسایت رسمی "دانشگاه متروپولیتن اوساکا"(OMU)، یک گروه بین المللی از پژوهشگران، آزمایشی بلندمدت را در "ایستگاه فضایی بین المللی"(ISS) انجام داده اند تا تاثیر تشعشعات فضایی را بر سلول های بنیادی جنینی موش مورد بررسی قرار دهند. یافته های آنها به دانشمندان کمک خواهند کرد تا ایمنی و خطرات در ارتباط با تشعشعات فضایی را برای پروازهای فضایی آینده انسان ارزیابی کنند.
این گروه پژوهشی در پروژه خود، سلول های بنیادی جنینی منجمد موش را از زمین به ایستگاه فضایی بین المللی بردند، آنها را برای بیشتر از چهار سال در معرض تشعشعات فضایی قرار دادند، به تعیین کمیت اثر بیولوژیکی پرتوهای فضایی پرداختند و تاثیر بیولوژیکی پرتوهای فضایی را با بررسی انحرافات کروموزومی به صورت مستقیم اندازه گیری کردند. نتایج آزمایش آنها برای اولین بار نشان داده است که اثر بیولوژیکی واقعی تشعشعات فضایی با پیشبینی های قبلی برپایه اندازه گیری تشعشعات فضایی مطابقت دارد.
هم اکنون، مردم عادی می توانند به فضا سفر کنند و پروازهای سرنشین دار بلندمدت به اعماق فضا همچون ماه و مریخ درحال امکانپذیر شدن هستند. با این حال، تشعشعات فضایی همچنان یک عامل محدودکننده برای اکتشاف سرنشین دار باقی می مانند. دانشمندان درحال انجام دادن مطالعات فشرده ای هستند تا دوز تشعشعات فضایی را برای درک بهتر تاثیر آنها بر بدن انسان اندازه گیری کنند. در هر حال، از آنجائیکه بیشتر مطالعات تابحال روی زمین انجام شده اند نه در فضا و با عنایت به این که تشعشعات فضایی متشکل از انواع مختلفی از ذرات با انرژی های مختلف هستند و فضانوردان به صورت مداوم در معرض دوزهای کمی از تشعشعات قرار دارند، این نتایج قطعی نیستند. محیط واقعی فضا را نمی توان دقیقاً روی زمین بازآفرینی کرد.
"تاکاشی موریتا"(Takashi Morita)، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه متروپولیتن اوساکا اظهار داشت: هدف پژوهش ما، پرداختن به نقصهای آزمایش های زمینی پیشین به واسطه اندازه گیری مستقیم اثر بیولوژیکی تشعشعات فضایی در ایستگاه فضایی بین المللی و مقایسه این اثر بیولوژیکی واقعی با تخمین های فیزیکی در آزمایش های زمینی است. این یافته ها به کاهش عدم قطعیت در ارزیابی خطر پروازهای فضایی انسان کمک می کنند.
این گروه پژوهشی، حدود ۱۵۰۰ کرایوتوب حاوی سلول های بنیادی جنینی موش با حساسیت رادیویی بالا را تهیه کردند و به فضا فرستادند. پژوهش آنها که در نوع خود پیچیده است، با هفت سال کار قبل از پرتاب، چهار سال کار بعد از پرتاب و پنج سال کار برای تحلیل و بررسی همراه بود. موریتا افزود: آماده سازی آزمایش و تفسیر نتایج دشوار بود اما ما با موفقیت به نتایج کمّی در ارتباط با تابش فضایی دست یافتیم که هدف اصلی را برآورده کردند.
پژوهشگران امیدوارند که پژوهش های خویش را در آینده یک قدم جلوتر ببرند. موریتا اظهار داشت: ما درحال بررسی استفاده از سلول های بنیادی جنینی انسان به جای سلول های بنیادی جنینی موش برای پژوهش های آینده هستیم چونکه سلول های انسانی برای ارزیابی خطر در مورد انسان بسیار مناسب تر هستند و تحلیل و بررسی ناهنجاری های کروموزومی با استفاده از آنها آسان تر است.
پژوهش های آینده امکان دارد شامل پرتاب موش ها یا سایر حیوانات آزمایشی به فضا برای تحلیل و بررسی انحرافات کروموزومی آنها باشند. موریتا افزود: انجام دادن چنین آزمایش هایی در اعماق فضا می تواند به کاهش عدم قطعیت در ارزیابی خطر سفرهای بلندمدت انسان و اقامت در فضا کمک نماید.
این پژوهش، در مجله "Heliyon" به چاپ رسید.
منبع: نقشه
این مطلب Go Map را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط در نقشه
نظرات بینندگان نقشه در مورد این مطلب